Stacja Chotomów – 29.10.2020 - Wspomnienia

Minął rok. A ja mam wrażenie, jakby to było wczoraj. A przecież wtedy, gdy w sklepie spotkałem Elę, kierowniczkę GOK w Chotomowie wydawało mi się to bardzo odległe i nadal będące tylko marzeniem. Ela mi wtedy powiedziała: Seweryn, wymyśliłyśmy z Basią i Edytą, że zrobimy twój wieczorek. Ula już wie o co chodzi. Zadzwoń do niej.

Tak to się zaczęło. Zadzwoniłem do Uli. Ula poprosiła mnie, żebym wybrał wiersze i zaznaczył, które z nich mogą powiedzieć dzieci, a które chcę powiedzieć, lub przeczytać ja. Najlepiej by było pół na pół. Wybrałem, wysłałem Uli. I czekałem na wieści. Nie zdawałem sobie wówczas sprawy z tego co dziewczyny wymyśliły. Ba, do samego końca nie wiedziałem, jak to wszystko będzie wyglądać. Uczestniczyłem tylko w dwóch próbach, na których nie wszystko chcieli mi pokazać.  Jakże wielki było moje zaskoczenie, kiedy w dniu wieczorku dowiedziałem się że spotkanie biedzie prowadzić Agnieszka, a Schola Aniołki z Przyjaciółmi, pod kierownictwem Uli i jej syna Szymona przygotowała recytację i piosenki, które w przepiękny sposób oprawiły całość.

Stacja Chotomów. Taki był tytuł.  Peron powstał w scenografii przygotowanej przez animatorki z GOK Basię, Edytę i Elę. Walizki dowiezione przez Ewę z teatru, która swoim reżyserskim doświadczeniem wspierała tą wspaniałą grupę ludzi podczas przygotowań. Podczas wieczorku, dzieci i młodzież ze Scholii po każdym wierszu zmieniały to jak i gdzie stoją lub siedzą. Tomek, Kuba, Krzysiek, Nikola, Ula grali i śpiewali. Agnieszka na początku chwilę ze mną rozmawiała, w przez cały wieczorek czytała tytuły wszystkich wierszy, także tych, które ja czytałem. Największym zaskoczeniem był dla mnie finał -  wymyślili piosenkę dla mnie i ją zaśpiewali. To nie był zwykły wieczorek. To był spektakl. Spektakl przy pełnej Sali Gminnego Ośrodka Kultury.

Nie marzyłem o tak wspaniałym wieczorku. To co przeżyłem po 25 latach mijających od chwili kiedy pierwszy raz stanąłem z wierszami przed publicznością wzruszyło mnie do łez. Nadal porusza, gdy tylko wspomnę tamten wieczór.

Nie byłoby tego wieczoru, gdyby nie wielu wspaniałych ludzi, których Stwórca postawił na mojej drodze. Dziś chciałbym im wszystkim podziękować z całego serca:

Moim rodzicom – za miłość do poezji i teatru – bez którego nigdy by się nie spotkali.

Pani Bogumile Kuczyńskiej – wspaniałej polonistce. Pani Zycie Kani – bibliotekarce z wielkim sercem. Pani Beacie Pawlikowskiej (i Wam Oliwki !) – za Oliwkowo, Komnaty Sztuk Wszelkich i przygodę z „Mamy Przedszkolaka”. Ewie „Kamykowi Zielonemu” za „Kacze Bagno” i to co się działo na Warsztatach „Złap z nami wiatr w żagle”. Ewie Białek – za przygarnięcie moich bajek na cudownej stronie dla dzieci. Pani Krystynie Mazur – za spotkania K.L.A.N.-u i „wypchnięcie” na deski.

Św. Pamięci Pani Danucie Wawiłow - za wiarę w młodych ludzi, K.L.A.N. oraz łzy po naszym spektaklu „Czarny sen rzeczywistości”. Do końca życia pozostaną w moim sercu słowa wzruszenia , którymi Pani Danuta nagrodziła nasz spektakl. Dziewczynom z K.L.A.N-u z którymi stworzyliśmy M.A.K.A.M.A.S. dla tego jednego spektaklu i  Pani Jarmili Góra, za choreograficzne podpowiedzi przy przygotowani spektaklu.

Urszuli i Szymkowi Kowalskim oraz Tomkowi Rybałko wraz ze Scholą „Aniołki” i Przyjaciółmi ( a jest ich wielu ) – za Scholowe Granie oraz śpiewanie i recytowanie także moich tekstów. Nikoli Rosa – za poruszające serce i duszę skrzypce. Barbarze Niemyjskiej, Elżbiecie Frydychowicz, Edycie Czyżewskiej – za wszystko co zrobiły żeby odbył się wieczorek w GOKu i za wszystko co robią. Agnieszce Mosakowskiej – za wywiad świąteczny cztery lata temu i prowadzenie wieczorku „Stacja Chotomów”.

Kasi, Szymonowi, Kornelii i Klaudii – moim skarbom, Bożym Darom i mojemu największemu szczęściu, za wsparcie, serca, miłość. Za to że ze mną wytrzymujecie. Kocham Was.

Seweryn Krzysztof Topczewski