“The minstrel boy”
Joe Strummer & The Mescaleros
The minstrel boy to the war is gone,
In the ranks of death you'll find him;
His father's sword he hath girded on,
And his wild harp slung behind him;
"Land of Song!" cried the warrior bard,
(Should) "Tho'all the world betrays thee,
One sword, at least, thy rights shall guard,
One faithful harp shall praise thee!"
The Minstrel fell! But the foeman's chain
Could not bring that proud soul under;
The harp he lov'd ne'er spoke again,
For he tore its chords asunder;
And said “No chains shall sully thee,
Thou soul of love and brav'ry!
Thy songs were made for the pure and free
They shall never sound in slavery!”
An emotionally stirring and inspirational song, The Minstrel Boy was written by Thomas Moore (1779-1852) who set it to the melody of The Moreen, and old Irish aire. It is believed by many that Moore composed the song as a memorial to several of his friends he had met while a student at Trinity College and who had participated in the 1798 rebellion of the United Irishmen. One died in prison, another was wounded, and a third captured and hung. The song originally consisted of two verses. Due to its popularity, the song was a favorite of the many Irishmen who fought during the U.S. Civil War, primarily on the Union side. It was at this time that a third verse was added by unknown authors:
The Minstrel Boy will return we pray
When we hear the news we all will cheer it,
The minstrel boy will return one day,
Torn perhaps in body, not in spirit.
Then may he play on his harp in peace,
In a world such as Heaven intended,
For all the bitterness of man must cease,
And ev'ry battle must be ended.
"Mały minstrel"
Ten mały bard skończył walkę swą,
W ramionach śmierci ty odnajdziesz go;
Swego ojca miecz przypasany miał,
Oraz harfę dźwięczną tę na której grał;
"To mój dom!" krzyczał walcząc bard,
„Gdy cały świat dziś zdradził cię,
Ten jeden miecz, ze wszystkich sił,
Razem z harfą tą będzie bronił cię! "
I Minstrel legł! Ale wroga pięść
Nie pokona męstwa dumnej duszy tej;
Choć harfy dźwięk nie rozbrzmiewa już,
Bo jej wyrwał głos; i ją pokrył kurz,
Rzekł: Nie skuje nam łańcucha więź
Ducha miłości, i odwagi też!
Bo to nasza pieśń z tych wolności chwil,
I w niewoli ona nigdy nie rozbrzmi!”
25/11/2011
Tłumaczenie poetyckie
Seweryn Krzysztof Topczewski
Silnie emocjonalną i inspirującą pieśń „The Minstrel Boy” napisał Thomas Moore (1779-1852), do starej Irlandzkiej melodii. Wielu historyków uważa, że Moore skomponował utwór jako pomnik dla kilku swoich kolegów, których poznał podczas studiów w Trinity College. Brali oni udział w 1798 w walkach podczas bunt Zjednoczonych Irlandczyków. Jeden z nich zmarł w więzieniu, drugi został ranny, a trzeciego schwytano i powieszono. Piosenka pierwotnie składał się z dwóch wersów. Ze względu na jej popularność, utwór towarzyszył Irlandczykom, którzy walczyli w amerykańskiej wojnie domowej, szczególnie tym po stronie Unii. W tym czasie został dodany trzeci werset napisany przez nieznanych autorów:
Modlimy się by powrócił mały Minstrel,
A gdy tak się stanie, ogarnie nas radość.
Mały minstrel powróci pewnego dnia,
Powróci może ciałem, nie tylko duchem.
I będzie mógł grać na swej harfie w pokoju.
W świeci podobnym do Niebiańskich łąk,
Bo wszystkie ludzkie zmartwienia muszą zniknąć,
I każda bitwa musi zostać zakończona.
